etech

Down en Out in the Magic Kingdom/Cory Doctorow

by

Na op de etech kort met Cory Doctorow gesproken te hebben maar eens een paar boeken van hem gekocht en gelezen. Voorlopig resultaat: direct online zijn overige boeken besteld.
Cory schrijf verhalen die spelen in een soort dichtbij gelegen science fiction wereld. Zo beschrijft “Down and Out in the Magic Kingdom” het leven na the singularity van Ray Kurzweil. Het tweede boek dat ik gelezen heb: “Eastern Standard Tribe“, heeft als thema “would you rather be smart or happy” en beschrijft de wederwaardigheden van een “industrial saboteur”.

Naast zijn werk als SF schrijver is Cory een van de co-auteurs van boingboing, een van de meest gelezen blogs.
Aanraders!

—
h@nzz/2006

Ning, voorbeeld van het internet als serviceplatform

by

Soort bizar: een zaal afgeladen met hardcore alpha geeks die och en ach roepen bij het zijn van ‘schattige’ foto’s van huisdieren.
Ning presenteerde zijn webplatform en gebruikte daarbij als voorbeeld hun best bezochte site cuteoverload.ning.com. Ning is een van de voorbeelden van het internet als platform fenomeen. Ning biedt gebruikers een standaard platform inclusief een groot aantal applicaties. Gebruikers kunnen deze applicaties as-is gebruiken, ze naar hun eigen smaak en behoefte aanpassen of zelf compleet nieuwe applicaties van scratch ontwikkelen (Nu PHP en Ruby inclusief de Rails eind Q2). In principe is het gebruik van het platform helemaal gratis. Ning verdient zijn geld enerzijds GoogleAds/Yahoo ads en de verkoop van value-added services, zoals advertentievrije accounts, eigen url’s, bandbreedte garanties en meer opslagcapaciteit. De filosofie is dat Ning de community alleen bootstrapt waarna het merendeel van de code door de gebruikers zelf geschreven wordt. Als garantie tegen vendor lock-in zijn alle applicaties via webservices (atom-based) aanspreekbaar. Op deze wijze kan de eigen content altijd in gestructureerde wijze uit de Ning omgeving gehaald wordt.
Het resultaat zover ik tot nu gezien spreekt mij in elk geval aan: het Ning platform enabled gebruikers om eigen omgevingen in te richten, de omgeving desgewenst te delen met anderen etc., zonder de zorg voor het inrichten en beheren van allerhande IT-diensten. Omdat de applicaties desgewenst volledig door de gebruiker aangepast kunnen worden kan uitgaande van een generieke opzet een specifieke doelgroep bediend worden. Ning wordt nu al onder meer door SOHO bedrijven als zorgenvrij IT-platform gebruikt. Ook het onderwijs, met name K-2-12 (lees PO), maar ook het verdere onderwijs, heeft Ning ontdekt als betaalbaar, beheerd platform voor een groot deel van hun IT-behoeften. Door de eenvoud en door de aanwezigheid van een groot aantal kant en klare bouwstenen is Ning ideaal voor het maken van situated software.
Als gezegd, de top Ning site, bezoekerswise, is cuteoverload.ning.com. Andere voorbeelden zijn te vinden op www.ning.com.

—
h@nzz/2006

Statistieken blogosphere 2006

by

Interessante statistieken van Technorati (David Sifry) m.b.t. de huidige groei en bloei van de blogosphere.

  • Technorati trackt nu 30 miljoen weblogs, ofwel een verdubelling per half jaar in de afgelopen drie jaar. Blogosphere is nu verzestigvoudigd. Momenteel komen er dagelijks meer dan 100.000 blogs bij ofwel een weblog per seconde!
  • Ruwweg 50% van de nieuwe bloggers zijn 3 maanden later nog actief en 10% van alle blogs worden wekelijks geupdated: gemiddeld 1,2 miljoen posts per dag ofwel 50000 posts per uur.
  • Hoogtepunten qua postings: London bomaanslag, Katrina, de dood van Schiavo en Live8.
  • Breakdown per taal: 41% japans, 28% engels, 14% chinees, 3% spaans, 2% [italiaans, portugees, frans, rusland], 1% [nederlands, duits] en 4% overig.
  • Ruwweg 50% van de blogposts gebruikt tags/categories waarbij 24% van de posts het rel=’tag’ microformat gebruikt.

—
h@nzz/2006

De kortste Web 2.0 definitie

by

Een veelgehoorde vraag is wat Web 2.0 nu eigenlijk inhoudt. Tim Bray gaf vandaag op de E-tech de kortste definitie die ik tot nu gehoord heb:

‘Web 2.0 is het writable web’

dit in tegenstelling tot Web 1.0 dat read-only was.

Ik denk dat deze definitie, ondanks dat het de geest van Web 2.0 goed weergeeft, de Web 2.0 ontwikkelingen te kort doet. Wat mij betreft gaat Web 2.0 met name over de ontwikkeling van het internet tot generiek serviceplatform, gebaseerd op open standaarden, design patterns, microformats, AJAX, open api’s en rich webbased applications en als zodanig de enablers voor service based computing, waarbij de applicaties als services aangeboden worden.

Op E-tech 2006 waren er meerdere leveranciers die op deze wijze volledige office applicaties als dienst lieten zien, waarbij de gebruiker via internet de functionaliteit krijgt uitgeserveerd. Dit is de shape of things to come: services die via api’s mix en match gecombineerd kunnen worden om de ‘data inside’ van het web tot betekenisvolle informatie te transformeren.
—
h@nzz/2006

E-tech, attention, attention

by

De “attention economy” is bepaald geen nieuw begrip. Voor degenen die dit onderwerp niet gevolgd hebben, een kort overview (vrij naar de lezing van Goldhaber op de E-tech 2006).

Elke economie draait om de zaken die zowel begeerlijk als schaars zijn. Als deze zaken vervolgensvoldoende breed beschikbaar worden, verandert het paradigma en wordt de bestaande economische orde vervangen door een andere. Goldhaber gebruikt de geweldige metafoor van een multi-user/multi-level game voor het menselijk handelen, waarbij de overgang van het ene economische paradigma naar het ander als het bereiken van een nieuw level in een dergelijke game gezien kan worden. In deze gedachtengang is in de ontwikkelde economien de overgang van de materile economie naar de attention economie ergens in de tachtiger jaren van de vorige eeuw begonnen. Er zijn nu zoveel mensen op het nieuwe level dat dit de overheersende driver voor activiteiten geworden is. Wat is dan die nieuwe driver, het nieuwe schaarse goed? Vanuit de gedachte van de attention economy is dat, wat de naam al aangeeft, de attentie van andere mensen.

Waarom is attention zo schaars? Simpelweg omdat een mens slechts een eindige hoeveelheid attentie aan iets kan geven wat daarbij tijdgebonden ergo inherent eindig is.

Niet iedereen krijgt evenveel aandacht, sommige mensen zijn sterren en anderen zijn fans.
Verder geldt dat hoe meer aandacht iemand krijgt, hoe groter de kans is dat hij ook in de toekomst relatief meer aandacht zal krijgen.

Het komt er ruwweg op neer dat de waarde van de aandacht die iemand krijgt gelijk is aan de omvang maal de aandacht van het huidige en toekomstige publiek.

Hoe wordt deze waarde gecreerd? In feite door zelfexpressie en jezelf continu open en publiekelijk uit te spreken over de zaken die je aangaan/belangrijk vindt/relevant voor je zijn. Op deze wijze verkrijg je status/reputatie, de indicatoren voor attentiewaarde. Ontwikkelingen als web, wiki’s, blogs, podcast, etc. etc. gekoppeld aan betaalbare hardware als camrecorders en digitale camera’s zijn de enablers van de attention economy die het mensen mogelijk maken hierin op indiviueel niveau te participren.

—
h@nzz/2006