Breedband

XS4all: van pioniersbedrijf tot marketingmachine

by

Na vele jaren trouwe klant van XS4all geweest te zijn betrek ik sinds gisteren mijn internet connectie bij Ziggo.
De reden? Met name de wijze waarop XS4all zijn bestaande klanten behandelt en informeert. Verder is de dienstverlening, zeker in vergelijking met Ziggo behoorlijk prijzig terwijl de snelheid nog niet de helft is van de aansluiting die Ziggo mij nu voor minder geld biedt.

De reden waarom ik tot nu toe steeds bij XS4all gebleven ben was een soort merkverbondenheid. Echter XS4all van nu is met name een marketing- en geldmachine, onvergelijkbaar met het pioniersbedrijf dat het vroeger ooit was. Nu is dat natuurlijk hun goed recht, het is tenslotte niet mijn bedrijf, maar na mijn laatste ervaringen met de klantenservice en de helpdesk vond ik dat het mooi geweest is.

Ziggo biedt in feite een soortgelijke service met meer capaciteit voor een lagere prijs. Verder zijn er niet veel verschillen. Zo is bijvoorbeeld de meegeleverde hardware van beide leveranciers eigenlijk te slecht voor woorden. Vooral het Wifi-deel en bij Ziggo ook de routerfunctie van de CPE zijn feitelijk onbruikbaar. Maar voor mijn XS4all verbinding had ik al een Airport Extreme aangeschaft die deze problemen niet kent en gewoon werkt.

En eigenlijk is de conclusie dat een internet aansluiting tegenwoordig een standaard telecom product is waar de marketeers de dienst uitmaken en waar met name op prijs geconcurreerd wordt en er geen ruimte meer is voor kwalitatief betere spelers.

© Hans Pronk / 2012

Internet via de satelliet, de eerste ervaring

by

status na de eerste 3 weken

Onze Franse hideaway is alweer zo’n 3 weken weer met de wereld e.g. internet verbonden. Na een behoorlijk zoektraject waren we uitgekomen op een satelliet-oplossing van Tooway die we van de Franse provider Connexion Verte betrokken hebben. En drie weken na het eerste gebruik zijn we er nog steeds enthousiast over.

snelheid

We hebben gekozen voor een 10mbps down/2mbps up abonnement. Dit is qua downlink de hoogst mogelijke snelheid (NB: op de website van de provider wordt momenteel geadverteerd met een toekomstige 18 mbps mogelijkheid). Hoewel deze snelheden in vergelijking tot ADSL, kabel en glasvezel verbindingen niet geweldig hoog liggen blijkt in de praktijk dat hiermee een goed internetgebruik mogelijk is. Streaming audio & video werkt probleemloos en ook diensten als Skype werken goed. Bij testen blijkt dat in de praktijk (met name grote) files met een snelheid van zo’n 9.5 mbps gedownload worden wat behoorlijk dicht tegen de geadverteerde 10 mbps ligt. Zoals ik al eerder opmerkte is het met name de latency die je af en toe doet beseffen dat je via satelliet werkt.
Al met al een goede oplossing die in onze praktijk uitstekend voldoet.

beschikbaarheid

Ook over de beschikbaarheid geen klachten. Je merkt wel bij zware regen/onweer dat de snelheid terugloopt maar de verbinding blijft wel in stand. Wel zie ik aan de statistieken van het satelliet-modem dat het systeem zo af en toe herstart. Als je tijdens zo’n herstart aan het werk bent uit dit zich door een verbinding die even als zeer traag “aanvoelt” maar omdat het systeem zich snel herstelt (binnen de time-out van de TCP-verbindingen) heb je er in de praktijk feitelijk niet veel last van. Het enige wat af en toe minder goed werkt is de VoIP oplossing die tot nu toe een tweetal keren gedurende een korte tijd niet werkte. Aangezien de internetverbinding op dat moment wel goed werkte moet dit haast wel een probleem bij Connexion Verte zijn.

conclusie tot zover

De conclusie van 3 weken gebruik is dat het tot nu bijna teleurstellend goed werkt. In tegenstelling tot het – in elk geval tot voor kort bij mij – slechte imago en de vele verhalen over onwerkbare oplossingen werkt het gewoon en werkt het gewoon goed.

© Hans Pronk / 2012

Internet a haut debit en France… ce n’est pas facile

by

kraan

internet op het Franse platteland

Naast water en licht behoort breedband-internet voor mij tot de noodzakelijke basisvoorzieningen. En in tegenstelling tot Nederland is dit op het Franse platteland bepaald nog niet vanzelfsprekend. Waar je in Nederland vrijwel overal de keuze hebt tussen ADSL, kabel en soms zelfs ook glasvezel blijken in Frankrijk de laatste twee opties – in elk geval buiten de grote steden – niet te bestaan en biedt ADSL in de buitengebieden vaak alleen op papier redelijke dekking en snelheid. Want vanwege de afstanden tot de centrales en de kwaliteit van het kopernet blijkt ADSL in de praktijk niet leverbaar te zijn in grote delen van Frankrijk.

WiMax en satelliet

Om de buitengebieden toch te voorzien van breedband-internet – ofwel ‘internet a haut debit’ – hebben verschillende de bestuurlijke departementen in Frankrijk hiervoor speciale initiatieven ontwikkeld die hierin moeten voorzien.
Zo heeft ons departement Bourgondië stevig geïnvesteerd in de aanleg van een WiMax infrastructuur en stellen andere departementen subsidies beschikbaar voor het verwerven van internet-toegang via een satelliet verbinding. (NB: in een aantal departementen wordt soms ook nog breedband-internet op basis van Wifi aangeboden. Omdat dit in het gebied waarin we ons bevinden niet beschikbaar is heb ik dit niet verder geëxploreerd.) Nadat gebleken was dat wij inderdaad slechts papieren ADSL-dekking hadden en gezien mijn eerdere (weinig positieve) ervaringen met internet via de satelliet (stammend uit het begin van Kennisnet) hebben we WiMax besteld.
Na een radiostilte van de zijde van de WiMax ISP (internet service provider) Als@tis van een maand of drie kregen we helaas de mededeling dat ook WiMax voor onze locatie een onmogelijkheid was. NB: Dit is opmerkelijk omdat bij minimaal een ander huis in het dorp dat soortgelijk ligt ten opzichte van de radio-toren wel een WiMax verbinding mogelijk is.

KA-SAT

ka sat dekking

Omdat we nu redelijk door onze opties voor breedband-internet heen waren is vervolgens toch maar gekozen voor de satelliet-optie van Eutelsat: de KA-SAT. De KA-SAT is een relatief nieuwe satelliet die eind 2010 door Eutelsat gelanceerd is en ergens 2011 operationeel is geworden. De satelliet is een zogenaamd multi-spot systeem, met 82 spot-beams die allemaal over een eigen transponder met een capaciteit van 475 Mb beschikken. Al met al betekent dit voor de gebruiker dat internettoegang met een snelheid tot 10 Mbps down- en 4 Mbps upstream mogelijk is. Volgens Eutelsat levert KA-SAT hiermee breedband-internet toegang aan zo’n miljoen huishoudens.
De dienst die vermarkt wordt onder de naam Tooway bestaat naast de eigenlijke satelliet uit 10 grondstations die via een glasvezel ‘KA-SAT ring’ verbonden zijn. Het beheer van de dienst wordt verzorgd vanuit het NOC dat in Torino (Italy) staat. Aan de klant-zijde bestaat het systeem uit een satelliet-schotel met TRIA (Transmit and Receive Integrated Assembly) e.g. een ontvang- en zendinstallatie en een satelliet-modem dat op basis van standaard ethernet met het klant-netwerk verbonden wordt. Afhankelijk van de gekozen lokale service-provider wordt het systeem uitgebreid met Wifi mogelijkheden, TV mogelijkheden en/of telefonie op basis van VoIP. Eutelsat is in dit alles de wholesale provider en als (particuliere) klant neem je de dienst af bij een van de lokale service-providers. In Frankrijk zijn dit onder andere NordNet (onderdeel van France Telecom), Connexion Verte en Als@tis. Gezien de eerdere ervaring met de helpdesken van FT en Als@tis tijdens onze eerdere ADSL en WiMax pogingen en het feit dat Connexion Verte een flat-fee telefonie-optie aanbood hebben we voor Connexion Verte gekozen.

inrichten en inregelen

In tegenstelling tot de eerdere teleurstellende ervaringen met de WiMax- en ADSL-providers bleek de gekozen lokale internet-via-satelliet provider zeer klantgericht te zijn. Zo reageerde men direct op email en telefoon en was de informatie daarnaast relevant en accuraat. Het kan dus blijkbaar wel.
Na levering van de set (schotel, modem, Wifi-router en telefonie-ATA) bleek het meeste werk te bestaan uit het vinden van een plek met vrij zicht op het deel van de lucht waar de satelliet staat. Het monteren van de schotel was verder triviaal en nadat een en ander opgesteld was bestond het verder installeren met name uit het richten van de schotel op de satelliet. Omdat ze hiervoor een goed werkende iPhone app beschikbaar hebben was dit eenvoudig om te doen. De verdere fine-tuning (met behulp van de in het systeem ingebouwde richt-procedure) was daarna snel voltooid. NB: Het inhuren van een bedrijf hiervoor is mijns inziens zonde van het geld, een en ander is perfect uit te voeren voor een relatieve leek op dit gebied, zeker gezien de goede kwaliteit van de documentatie.
Het enige probleem wat zich tijdens de procedure voordeed was dat het systeem geen betrouwbare verbinding met de satelliet leek op te bouwen. Na contact met de helpdesk van Connexion-Verte bleek al gauw dat de bestelde kabel van 25 meter in werkelijkheid minstens zeker 50 meter lang was en na het inkorten ervan werkte alles zonder problemen.
NB: de totale weerstand in de kabel mag namelijk niet meer dan 3 Ohm bedragen en het systeem beschikt over goede diagnostische software waarmee dergelijke problemen uitstekend traceerbaar blijken te zijn.

via sat

gebruik

Kort en goed: de ervaring tot nu (na zo’n 4/5 dagen) is 100% positief. Downloads gaan vlot en alleen met sites die uit veel verschillende kleine elementen bestaan, merk je nadrukkelijk dat je via een satelliet werkt. Tijdens een zeer zware regenbui liep de snelheid inderdaad behoorlijk terug maar de verbinding bleef wel in stand. En ook bij het bellen merk je als gebruiker amper dat er vertraging van een 800 milliseconden op de lijn zit. Ook de spraakkwaliteit is op het ‘oog’ van voldoende hoge kwaliteit en zeker vergelijkbaar met de kwaliteit van de telefonie-diensten van aanbieders als Ziggo en XS4All.

conclusie

Als je in Frankrijk breedband-internet wilt hebben ben je erg afhankelijk van de mogelijkheden die in de nabije omgeving beschikbaar zijn. Verder geldt dat je absoluut niet op de dekkingskaarten van ADSL en WiMax kan vertrouwen bij het kiezen van een toegangsmethodiek. ADSL wordt in de buitengebieden vaak alleen door France Telecom (onder de merknaam Orange) aangeboden. In de meer verstedelijkte gebieden kan je wel vaak kiezen tussen meerdere aanbieders. Bij satelliet en WiMax kan je in alle gevallen tussen meerdere aanbieders kiezen waarbij het verschil met name in de additionele diensten als telefonie en Wifi apparatuur zit.
Met betrekking tot de techniek geldt dat satelliet-internet anno 2012 een geheel ander product is dan het 10 jaar geleden was. Met de huidige techniek is het een geloofwaardig alternatief voor ADSL en kabel voor rurale gebieden waar geen bruikbare koper-infrastructuur aanwezig is. In vergelijking met WiMax lijkt het – op basis van de eerste ervaringen – een superieure techniek. Als ik weer zou moeten kiezen gegeven ‘de kennis van nu’ zou ik in eerste instantie wel weer voor ADSL kiezen maar als dit niet leverbaar blijkt, zou ik nu direct voor satelliet gaan. Ik heb ondertussen ook ervaringen gehoord van lokale WiMax gebruikers die opmerkelijk veel klachten hadden, zowel over de kwaliteit (om de dag storing) als over de snelheid (lager dan 1 Mbps), wat mij des te tevredener maakt over mijn ‘internet a haut debit’ via KA-SAT.

© Hans Pronk / 2012

Eens een Zoetermeerder…

by

Hoeveel bandbreedte hebben internetgebruikers nu eigenlijk nodig? Het standaard antwoord op deze vraag luidt al jaren “breedband” wat dat dan ook betekenen mag. Vervolgvraag is dan natuurlijk of de voorzieningen zoals die nu beschikbaar zijn zodanig breedbandig zijn dat we het doel bereikt hebben. Mijn antwoord is dan meestal negatief.  Bij de aanschaf van
elektrische apparatuur vraag je je toch ook nooit af of het elektriciteitsnet voldoende capaciteit heeft om welk apparaat in huis dan ook van voldoende spanning te voorzien? En zolang  dit niet voor bandbreedte geldt is de internetcapaciteit dus onvoldoende.

Een van de steden die met betrekking tot deze bandbreedte altijd grote ambities had is de gemeente Zoetermeer. Deze gemeente streeft al jaren een toppositie na, met het “Gigameer”-project als een van de concrete resultaten op dit gebied. Ik was dan ook erg verbaasd toen ik hoorde dat wethouder Emmens nu besloten heeft dat de huidige voorzieningen ineens goed genoeg zijn. En daar gaan je mooie ambities dan… Hopelijk kan het nieuw te vormen college weer meer inhoud aan de ICT-ambities van Zoetermeer geven. Al kom ik er niet dagelijks meer, ik blijf toch altijd een beetje Zoetermeerder :-).

hnzz

Knipsel AD 8-3-2010

IPv4 adressen… de bodem komt in zicht!

by

De jury van de IPv6 Awards 2008 heeft bekend gemaakt de Award dit jaar niet uit te reiken. Reden: het aantal inzendingen was zodanig klein dat er van enige competitie geen sprake was.

Opmerkelijk, want wat je er ook van vindt, de noodzaak van de inzet van IPv6 is nu toch echt niet meer te ontkennen. Tot  voor kort viel misschien nog net vol te houden dat er nog steeds geen echte reden voor de invoering was. De laatste berekeningen laten echter zien dat zelfs bij het huidige uitgifte-tempo de adressen ergens eind 2012 gewoon op=op zijn.

Wat was het probleem ook al weer? For starters: alle met internet verbonden systemen communiceren met elkaar op basis van nummers of numerieke adressen: het z.g.n. IP adres. Dit adres zie je als gebruikers meestal niet omdat software gelukkig in staat is om een naam als www.google.com  automatisch om te zetten naar het bijbehorende numerieke adres, bijvoorbeeld 64.233.183.99. Het probleem is nu dat er binnen het huidige IPv4 systeem te weinig ruimte is om in de toekomst alle met internet verbonden systemen zo’n nummer te geven. Alleen al de groei van mobiel dataverkeer maakt dat er veel meer behoefte is aan dergelijke adressen. De laatste inzichten zijn dat ergens tussen 2010 en 2013 de ruimte op is. De oplossing: een grotere adresruimte met langere adressen dus. Het is als zodanig te vergelijken met de komst van de 10-cijferige telefoonnummers in 1995. Veel meer info hier, hier, hier en hier.

Om de voorziene groei te faciliteren is in 1995 begonnen met het werk aan IPv6, de opvolger van IPv4. Naast een aantal veranderingen cq verbeteringen is het doel dat alle met internet verbonden systemen een eigen adres kunnen krijgen. Die langere adressen maken echter wel dat de software, die nu met de huidige – korte – adressen werkt, aangepast moet worden. Dat is ondertussen voor een groot deel gebeurd. Zo kunnen de huidige Apple/Microsoft en Linux versies er in principe probleemloos mee omgaan. Ook grote aanbieders van services als Google zijn op basis van IPv6 bereikbaar. Een complicerend punt is wel dat gedurende een lange periode beide systemen – IPv4 én IPv6 – naast elkaar zullen bestaan waarbij gebruikers van beide systemen probleemloos met elkaar moeten kunnen communiceren.
Al met al een verre van triviale opgave, waarbij met name de internet providers, de ISP’s, als eerste hun netwerken voor IPv6 gereed zullen moeten maken.

Naast het werk aan IPv6 zijn er de afgelopen jaren ook een aantal maatregelen genomen en truc’s verzonnen om de houdbaarheid van het bestaande IPv4 systeem te verlengen. Dit heeft een tweeledig gevolg gehad. Enerzijds is er natuurlijk veel tijd gekocht om IPv6 te vervolmaken. Anderzijds is het onontkenbaar dat hierdoor ook de sense of urgency, die in 1994/95 absoluut aanwezig was, ondertussen weggeëbd is omdat jaar op jaar bleek dat er nog steeds IPv4 adressen verkrijgbaar waren.

Dat is nu dus bijna over. En nu de adressen toch echt aan het opraken zijn (zie countdown onderaan de pagina) is actie nú absoluut geboden. Om bewustwording te creëren over de noodzaak van de invoering van IPv6 heeft de overheid (ministerie van EZ) de Nederlandse Task Force IPv6 onder voorzitterschap van Erik Huizer opgericht. NB: de Taskforce is op zijn beurt weer lid van de overkoepelende European IPv6 Taskforce. De genoemde IPv6 Awards was een van de middelen die ze daarvoor ingezet hebben.

Uit het afblazen van de Award maar ook uit de inventarisatie van IPv6-gebruik in Nederland blijkt in elk geval dat die beoogde bewustwording er nog echt niet is. Ik geef toe dat het nog geen 2013 is maar de introductie van iets ingrijpends als IPv6 heeft veel tijd nodig. Bijvoorbeeld tijd voor het verwerven van de benodigde  (schaarse) kennis, tijd voor de inventarisatie bij organisaties van afhankelijkheden van IPv4, tijd voor het opzettten en introduceren van nieuwe capabilities in systemen en netwerken, etc.

Toegegeven: onder druk wordt alles vloeibaar maar dan moet je je wel realiseren dat je het uiteindelijke resultaat dan toch niet meer volledig in de hand hebt.

Countdown to the Regional registry IPv4 address exhaustion moment. We now still have:

Data obtained from: http://penrose.uk6x.com/

Zou Thomas Watson uiteindelijk toch gelijk krijgen?

by

In 1943 deed Thomas Watson (IBM) zijn beroemde uitspraak "I think there is a world market for maybe five computers".  Hoewel deze opmerking lang gezien is als een teken van kortzichtigheid zorgen de ontwikkelingen op het gebied van platforms en cloud-computing ervoor dat zijn uitspraken nu in een nieuw licht komen te staan.

thomas watson in 1917

De huidige combinatie van netwerken en ICT-systemen zijn voldoende krachtig om de computing-modellen, zoals al uitgewerkt in de jaren 90 met het credo: "the network is the computer", daadwerkelijk te implementeren. De huidige SaaS-ontwikkelingen zijn hierbij een eerste stap. (zie bijvoorbeeld deze post van Alex Barnett). Voor eindgebruikers van systemen wordt SaaS de wijze waarop in toenemende mate ICT-functionaliteiten aangeboden zullen worden. Voor de aanbieders van deze SaaS-diensten worden platforms en internet-scale computing ofwel cloud-computing steeds relevanter.

Dit verschijnsel internet-scale computing of cloud-computing, zoals nu gepionierd wordt door onder meer Amazon, zette voor mij de uitspraak van Thomas Watson ineens in een geheel andere context. Want als je bedenkt wie de spelers in deze zogenaamde cloud-space zijn en welke kwaliteiten dergelijke partijen moeten hebben om effectief te kunnen opereren is de markt voor computers inderdaad beperkt tot een klein aantal aanbieders. Met name het ‘massive’ karakter van dergelijke operaties maakt dat het , analoog aan bijvoobeeld energieopwekking, zich leent voor sterke concentratie waarbij het, in tegenstelling tot energie, mogelijk is om de producten wereldwijd aan te bieden. De huidige spelers  als Amazon, Google, Microsoft, IBM en Sun, om de prominenten maar eens te noemen, zijn technisch gekwalificeerd en hebben daarbij de omvang om een dergelijke operatie te kunnen uitvoeren met het niveau van excellence en kosten (vanwege de massive economy of scale) dat de markt vraagt.  Met name blijkt in de huidige markt dat het juist de operationele excellence is waar de huidige kleinschaliger aanbieders van ICT-resources vaak tekort schieten.

Cloudspaces

Er ontstaat dus een nieuw drielaagsmodel van -1- cloudcomputing, -2- platformspelers en -3- de eigenaars van het intellectual property. En de nieuwe generatie cloud-gods vullen de onderste laag in. In deze laag is daadwerkelijk sprake van computing en zoals gezegd zal de ruimte in deze markt beperkt blijken te zijn. Hoeveel Googles kunnen er tenslotte naast elkaar bestaan? Ook op de laag erboven (platformlaag) is er overigens maar beperkt ruimte voor aanbieders. Echter hier is het, in tegenstelling tot de cloud-space, beter mogelijk toegevoegde waarde te genereren door omgevingsgebonden kennis en kunde. De cloud biedt dus tezamen met de platformlaag de omgeving waarop IP-eigenaars uiteindelijk de echte economische toegevoegde waarde kunnen genereren, op basis van deze twee onderliggende lagen.
En zo zou ook Thomas Watson uiteindelijk toch nog gelijk kunnen krijgen!

—
h@nzz/2008