Google wordt in de media in sneltreinvaart van wonderkind naar gevaar voor de samenleving getransponeerd en na Microsoft lijkt ook Google onderdeel geworden te zijn van het Evil Empire. Ook in het televisieprogramma Zembla van 30 maart 2006, onder de titel “Google geheimen”, werd op deze wijze aandacht aan de zoekmachine besteed.

De kernvraag was hier hoeveel Google van ons weet, hoe betrouwbaar de informatie op Google is en of Google´s laatste applicaties een risico voor de privacy zijn, c.q. of Google de wet op de persoongegevens overtreedt. Opmerkelijk was in elk geval dat men zich blijkbaar niet afvroeg wat het wezen van Google is en wat je er derhalve van mag verwachten.

Mijns inziens komt dit hier op neer:

• In de kern maakt Google informatie vindbaar die op internet beschikbaar is. Op basis van de wisdom of crowds wordt binnen deze informatieverzameling een ordening aangebracht.
• Google verkoopt gekoppeld aan zoektermen als zodanig herkenbare advertentieruimte op de zoekpagina’s.
• Google verkoopt zijn zoek- en vindtechnologie aan bedrijven voor eigen intern gebruik.
• Google voorziet gebruikers van zoek- en vindtechnologie voor eigen gebruik.

Terug naar de uitzending van Zembla. Dit programma poneerde onder meer dat Google de zoekresultaten manipuleert. Even los van de semantische connotatie van het woord manipuleren is dit inderdaad exact de kern van elk zoeksysteem.

Wat de zaak complexer maakt is dat door de enorme populariteit van Google een hoge waardering/ranking economische waarde heeft. Gevolg is dat hierdoor bedrijven vanzelfsprekend trachten de werking van Google te doorgronden om op deze wijze een hogere Google-waardering te verwerven.

Zodra evident wordt dat op deze wijze websites een wel erg hoge ranking krijgen gaat Google zijn waarderingsfuncties dan weer aanpassen om op deze wijze een kwalitatief goed vindresultaat te bewaken.

Een ander punt was dat Google (te) veel van ons zou weten. Als al eerder gezegd maakt Google informatie vindbaar die op internet beschikbaar is. Je kan hoogstens vaststellen dat via internet veel informatie over personen te vinden is en dat Google behoorlijk goed in staat is deze informatie te vinden. Het zijn de organisaties die de informatie op internet plaatsen die de verantwoordelijkheid hiervoor dragen. Dit geldt natuurlijk ook onverkort voor bedrijven die op basis van Google-technologie eigen gegevensverzamelingen publiceren.

Als een ziekenhuis bijvoorbeeld via een Google-applicatie een uniforme zoekmogelijkheid over interne en externe bronnen aan hun gebruikers aanbiedt, dan heeft datzelfde bedrijf zich te houden aan de privacy-wtgeving.

Een verder verwijt was dat Google zijn technologie voor zich probeert te houden c.q. veel patenten probeert te verwerven. Hoewel ik persoonlijk bepaald geen voorstander van softwarepatenten ben, is dit in elk geval in zichzelf niet laakbaar en kan je het Google moeilijk verwijten dat zij als beursgenoteerd bedrijf haar marktwaarde wil behouden, of beter, vergroten. Ook het debat over censurering houdt eigenlijk niet veel meer of minder in dan dat Google bereid is zich te schikken naar lokale wetgevers hetgeen een business-besluit is. Ook hier geldt dat Google een beursgenoteerde onderneming is en dus zijn waarde zal willen vergroten.

Bottomline betekent dit blijkbaar dat wij, als gebruikers, dit geen probleem vinden want we blijven Google gewoon gebruiken.

De betrouwbaarheidsvraag is van dezelfde categorie als “Google weet te veel van ons”.

Google gaat niet over de betrouwbaarheid van internet, maar benut de impliciete waardering van gebruikers als basis voor de waardering. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een krant heeft en neemt Google hier geen verantwoordelijkheid.

Persoonlijk vind ik Google een uitstekende vindomgeving. Door slim van de wisdom of crowds gebruik te maken, is het het bedrijf gelukt om een geautomatiseerde zoekmachine met “humans inside” te bouwen en in de lucht te houden.

Door de economische waarde van het bij Google vindbaar zijn is daarnaast een continue strijd om hoge waarderingen ontstaan, waarbij het mij opvalt dat Google tot nu in staat is blijvend relevante resultaten af te leveren. Wat de feitelijke waarde van de gevonden informatie is dat zal ik, als gebruiker, toch zelf moeten beslissen.

Kortom doe als ik: Google on!
Update: op vrijdag 7 april is in “De leugen regeert” aandacht aan de Zembla uitzending besteed. Ondanks de goede bedoelingen van Herbert van Blankenstein werd ook hier de essentie van Google, namelijk het vindbaar maken wat anderen op Internet zetten weer volledig voorbijgegaan. Een gemiste kans derhalve..

h@nzz © 2006