—
h@nzz/2007

Bestaat toeval toch? Gisteren las ik eerst dat John W. Backus, met name bekend van zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de computertaal FORTRAN, overleden is. Geen 10 minuten later struikelde ik op het net over de klassieker "Real Programmers Don’t Use Pascal", ooit een klassieker over onder andere deze taal in computerhackerkringen.

Those were the days….

—
h@nzz/2007

Gisteren heb ik mijn “La Fonera” van FON aangesloten en ben daarmee een Fonero geworden. Nu kan ik me zomaar voorstellen dat FON nog niet bij iedereen bekend is dus eerst even iets over FON, La Fonera en Fonero’s zelf.

FON, wat is het?
FON is een community, om precies te zijn: een wifi community. Ze claimen zelfs de grootste wifi community ter wereld te zijn. Totaal heeft FON meer dan 100.000 toegangspunten (hotspots) waarvan 1700+ in Nederland (ter vergelijking: KPN beschikte, volgens eigen zeggen, in 2006 over ongeveer 700 hotspots). Dat grootste lijkt dus behoorlijk te kloppen. Het idee achter FON is dat heel veel gebruikers best een deel van hun internetaansluiting thuis met derden willen delen maar… dat ze er wel iets voor terug willen en het moet  natuurlijk veilig en eenvoudig te gebruiken zijn. Hiervoor heeft FON hardware ontwikkeld, de La Fonera, die aan al deze eisen voldoet. Gebruikers kunnen eenvoudig hun eigen internetverbinding veilig delen en die van anderen gebruiken. Belangrijk is dat de La Fonera centraal beheerd wordt. Als er bijvoorbeeld problemen zijn met de La Fonera kan FON alle apparaten op afstand van nieuwe software voorzien. Ook de toegang door derden wordt keurig voor je geregeld maar wel op jouw eigen voorwaarden.

Investeerders
FON is opgezet door Martin Varsavsky, onder meer bekend van Jazztel and Ya.com. Het is hem gelukt behoorlijk wat interesse te genereren voor FON en het zijn niet de minsten die er nu geld in gestoken hebben. Zo hebben de heren Friis en Zennstrom (juist, die van Skype, Kazaa en Joost), Google maar ook Index Ventures and Sequoia Capital aardig wat geld (25+ miljoen) in FON gestoken. Best logisch, zeker vanuit een Skype perspectief gezien, draadloos internet bellen gaat namelijk pas echt werken met breed beschikbare en goedkope wifi toegang. NB: FON heeft dan ook een wifi Skype headset op de rol staan.

Hoe werkt het?
Maar hoe werkt het nu vanuit de gebruiker gezien? Heel simpel: je sluit een (keurig vormgegeven) kastje op je lokale netwerk aan en dat is het. Je mag jezelf dan een Fonero noemen. Het kastje geeft namelijk twee soorten toegang: een eigen lokale prive wifi “oprit” die volledig van de buitenwereld is afgeschermd en een publieke wifi toegang die derden mogen gebruiken. Je kunt zelf kiezen hoe je die derden toegang wilt geven, ofwel of je in FON termen een “Bill” of een “Linus” bent. Een “Bill” verkoopt de toegang tot het publieke deel en een “Linus” deelt de toegang met alle andere gebruikers waarvoor hij in ruil toegang krijgt tot alle 100.000+ andere FON-hotspots. Een derde categorie is de “Alien”. Dit is iedereen die geen eigen hotspot heeft en via FON internet toegang wil gebruiken.

Om het aantal hotspots snel te vergroten is de prijs van het kastje overigens aantrekklijk laag (29,95 euro) en krijgen bestaande gebruikers vouchers voor gratis hardware die ze aan vrienden en kennisen kunnen weggeven onder het motto “Fonero gets Fonero”

Voucher
En sinds gisteren heeft Den Haag er dus een FON hotspot bij. Bij GigaOM werden namelijk een week of wat geleden ook FON-vouchers aangeboden. Ik heb mezelf aangemeld en mijn “La Fonera” toegestuurd gekregen met als enige verplichting het apparaat (ook) als publieke hotspot in te zetten. Installatie was triviaal: ik heb het apparaat in een vrije poort in mijn ADSL router geprikt, stekker in het stopcontact gedaan, ingelogd bij FON om de toegang tot het apparaat in te stellen en te kiezen voor een “Bill” of een “Linus” rol en klaar. En omdat ik voor Linus gekozen heb heb ik nu via 100.000+ FON-toegangspunten internettoegang.

De verdict
Rest de vraag of FON een blijvertje is? Bottomline is dat er ten eerste voldoende geld gegenereerd moet worden  om zaken als het beheer en het onderhoud in de lucht te houden. Door het voucher-model kan de verkoop van de hardware niet veel geld opleveren. Geld moet dus komen van advertenties op de FON-site, koppelverkoop met Skype belminuten en de verkoop van toegang aan “Aliens”. Belangrijk bij alle drie is de dekkingsgraad van FON. Door de vouchermethode en de lage prijs lijkt dat goed te werken. Dus tot zover goed nieuws. Wel zijn er nog een aantal zaken die een concept als FON kunnen bedreigen. Het belangrijkste daarvan is de veiligheid. Ik moet FON kunnen vetrouwen. Want uiteindelijk kan bij een verkeerde instelling iedereen toegang krijgen tot mijn privéomgeving. Verder heeft FON ten behoeve van het centrale beheer ook volledig toegang tot de hotspot hardware, ergo mijn netwerk. Natuurlijk kun je dat wel weer afschermen maar dan wordt de eis van eenvoudig wel heel erg veel geweld aangedaan. Last, but not least, denk ik dat de formele aansluitvoorwaarden van veel internetproviders een dergelijk gebruik van de aansluiting niet toestaan. In de praktijk zal dit (in elk geval in Nederland) wel loslopen en zal FON wel gedoogd worden maar ook hier zitten boeiende problemen.

Kort en goed: als FON zijn werk goed doet – een veilige beheerde dienst leveren – dan lijkt het concept zeer kansrijk. Voorlopig ben ik een tevreden Fonero.

 

—
h@nzz/2007